Vichai Drives to the Bangkok Hotel(Music)

Vichai had a dream to roam,

วิชัยมีความฝันอยากออกเดินทาง

ขับรถไปไกลจากบ้าน

To drive his car far from home.

He told Kurt, “I’ll cross the land,”

เขาบอกเคิร์ตว่า “ฉันจะข้ามแดนไป”

ผ่านถนนลมแรงและทะเลทรายไกล

Through windy roads and foreign sand.

Kurt just laughed, said, “Don’t you see?

เคิร์ตหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่เห็นเหรอ?”

เธอจะหลงทางได้ง่าย ๆ นะ”

You’ll lose your way so easily.”

But Vichai smiled without a doubt,

แต่วิชัยยิ้มโดยไม่ลังเล

เขาขึ้นถนนและออกเดินทาง

He took the road and headed out.

Across the sea and changing skies,

ข้ามทะเลและท้องฟ้าที่เปลี่ยนแปลง

แผนที่ของเขาสั่นไหวตามสายลม

His map was shaking in the wind.

But even lost, he held his pride,

แต่แม้หลงทาง เขาก็ยังภูมิใจ

ยังเชื่อมั่นว่าทางข้างหน้าจะนำไปถึง

Still trusted where the road begins.

Near the city, cars and lights,

ใกล้เมือง รถและแสงไฟสว่างไสว

เขาขับวนไปวนมาหลายคืนไม่มีจบ

He circled round for endless nights.

One more try—he waved a hand,

ลองอีกครั้ง—เขาโบกมือ

แท็กซี่จอดเพื่อเข้าใจ

A taxi stopped to understand.

“Take me to the Bangkok place,”

“พาฉันไปที่กรุงเทพหน่อย”

เขากระโดดขึ้นรถและร่วมล่าตามทาง

He jumped back in and joined the chase.

The driver laughed and led the way,

คนขับหัวเราะแล้วนำทาง

โรงแรมก็เจอในเวลาเพียงสองนาที

Hotel found in two minutes’ play.

Sometimes the road is just a game,

บางครั้งถนนก็เป็นเพียงเกม

บางครั้งการเดินทางจุดไฟในใจเรา

Sometimes the journey lights our flame.

When you’re lost but still you try,

เมื่อคุณหลงทาง แต่ยังพยายาม

โลกก็จะเปิดกว้างต้อนรับคุณ

The world will open wide.