The vast open space

สนามที่กว้างใหญ่

เคยมีเสียงหัวเราะของเรา

The wide, vast field

Used to have the sound of our laughter

Now it’s quiet, just the wind’s echo

ตอนนี้มันเงียบ แค่เสียงสะท้อนของลม

ทุกมุมยังจำได้ดี

Every corner still remembers well

That smile you gave me

รอยยิ้มที่เธอให้ฉัน

แต่วันนี้

เหมือนทุกอย่างมัน fade away

But today

It’s like everything has faded away

I still see your shadow under the sun

ฉันยังเห็นเงาของเธอใต้แสงแดด

เหมือนใจฉันยังเล่นอยู่ในเกมนั้น

Like my heart is still playing in that game

สนามที่ไม่มีลูกฟุตบอล

A field without football

Feels so empty when you’re gone

รู้สึกว่างเปล่าเมื่อเธอจากไป

It’s wide, but meaningless now

มันกว้าง แต่ไร้ความหมายตอนนี้

เคยมีค่าเมื่อเธอยังอยู่ตรงนี้

It had value when you were still here

But now it’s just me, lost in memories

แต่ตอนนี้มีแค่ฉัน หลงอยู่ในความทรงจำ

I walk across that white line

Thinking ’bout you

ฉันเดินข้ามเส้นสีขาวนั้น

คิดถึงเธอ

ไม่มีเสียงเชียร์

ไม่มีใครอยู่ตรงข้างฉัน

No cheering sounds

No one beside me

Every step feels like yesterday calling

ทุกย่างก้าวรู้สึกเหมือนเมื่อวานเรียกหา

แต่ไม่มีใครตอบ…

มีเพียงความว่างเปล่า

But no one answers…

There’s only emptiness

Maybe the field never changed

บางทีสนามไม่เคยเปลี่ยน

Just the players walked away

แค่ผู้เล่นเดินจากไป

เหมือนใจฉันที่ยังไม่ move on

Like my heart that hasn’t moved on

รอเธอกลับมา…

Waiting for you to come back…

Just to play again

เพื่อเล่นกันอีกครั้ง

สนามที่ไม่มีลูกฟุตบอล

A field without football

Is just a field with no soul

คือแค่สนามที่ไม่มีจิตวิญญาณ

เคยเต็มไปด้วยความฝัน

Used to be full of dreams

ตอนนี้เหลือแค่ความหลัง

Now only memories remain

The field’s still wide and bright

สนามยังกว้างและสว่าง

แต่ไม่มีค่า…

ถ้าไม่มีเธอ

But it has no value…

If you’re not here