Too Big for the Ride(Music)

Sumeth works the factory line

Clock hands turn, they steal his time

สุเมธทำงานในสายการผลิต

เข็มนาฬิกาหมุน ขโมยเวลาของเขาไป

เขามีเงิน แต่ไม่มีใครให้โทรหา

มีแค่รถคันแดงเป็นที่พักพิง

He’s got money, but no one to call

Just a red car to break the fall

He drives so fast, no thought, no fear

The road’s the only voice he hears

เขาขับเร็วมาก ไม่คิด ไม่กลัว

ถนนคือเสียงเดียวที่เขาได้ยิน

แม่ของเขาหัวเราะ เธอมองไม่เห็น

ว่าเขากำลังหนีจากความว่างเปล่าของตัวเอง

His mother laughs, she doesn’t see

He’s running from his own empty

ทุกปี รถคันแดงใหม่

เพื่อซ่อนคำพูดที่เขาไม่เคยพูด

Every year, a brand-new red

To hide the words he’s never said

Speeding past what love could be

He wears the road like memory

ขับผ่านสิ่งที่ความรักอาจจะเป็น

เขาสวมถนนราวกับความทรงจำ

เธอมองเห็นเพียงรถคันแดงของฉัน

แต่ไม่เห็นน้ำตาที่ซ่อนอยู่ข้างใน

You only see my red car shine

But miss the tears I hide inside

I laugh to hide my lonely heart

I drive away to fall apart

หัวเราะกลบความเหงา ขับหนีหัวใจ

แค่ใส่รถแทนเกราะกำบัง…ไม่ให้ใครรู้ว่าฉันเจ็บ

A little boy stood by the door

Said, “How do you fit through that small floor?”

เด็กชายตัวเล็กยืนอยู่ข้างประตู

ถามว่า “คุณลอดผ่านพื้นเล็กๆ นั่นได้ยังไง?”

สุเมธยิ้ม ราวกับเป็นเกม

แต่เสียงหัวเราะซ่อนความเจ็บปวดของเขา

Sumeth smiled, like it’s a game

But the laughter hides his pain

He said, “I don’t get in, I put it on”

A joke to mask what’s long been gone

เขาพูดว่า “ฉันไม่ได้เข้าไป ฉันใส่มันไว้”

ตลกขบขันที่ปกปิดสิ่งที่หายไปนานแล้ว

ความสุขของเขาเป็นเสื้อที่สวมแน่นเกินไป

เพื่อกันความหนาวทุกคืน

His joy’s a coat he wears too tight

To keep the cold out every night

เขาไม่ได้แข่งเพื่อชนะ เขาขับเพื่อรู้สึก

เพื่อไล่ตามเสียงรบกวนที่ทำให้มันเป็นจริง

He doesn’t race to win, he drives to feel

To chase the noise that keeps it real

But every mile just fades away

And leaves the silence where he’ll stay

แต่ทุกไมล์ก็เลือนหายไป

และทิ้งความเงียบไว้ที่เขาจะอยู่

เธอมองเห็นเพียงรถคันแดงของฉัน

แต่ไม่เห็นน้ำตาที่ซ่อนอยู่ข้างใน

You only see my red car shine

But miss the tears I hide inside

I laugh to hide my lonely heart

I drive away to fall apart

หัวเราะกลบความเหงา ขับหนีหัวใจ

แค่ใส่รถแทนเกราะกำบัง…ไม่ให้ใครรู้ว่าฉันเจ็บ

He smiles, he shines, the red lights glow

No one knows where he will go

เขายิ้ม เขาส่องแสง ไฟแดงเรืองรอง

ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน

เขาพูดเบาๆ ราวกับเพลง—

“ฉันไม่ได้เข้าไป… ฉันใส่มันไว้”

He says it softly, like a song—

“I don’t get in… I put it on”