The Dentist and the Gentleman(Music)

He didn’t fear the darkness,

เขาไม่เคยกลัวความมืด

เขาไม่เคยกลัวค่ำคืน

He didn’t fear the night,

But he feared a little pain

แต่เขากลัวความเจ็บเพียงเล็กน้อย

ที่เขาเก็บซ่อนไว้ไม่ให้ใครเห็น

That he kept out of sight.

His teeth began to tremble,

ฟันของเขาเริ่มสั่นไหว

เหมือนความลับที่เริ่มเผยออก

Like secrets wearing thin,

So he walked into the dentist’s room

เขาจึงก้าวเข้าไปในห้องทำฟัน

ด้วยมือนิ่งที่สั่นเบา ๆ

With quiet shaking hands.

Healing isn’t gentle,

การเยียวยาไม่เคยอ่อนโยน

และความจริงไม่เคยเล็กน้อย

And truth is never small.

Sometimes the smallest pain we hide

บางครั้งความเจ็บเล็กที่สุดที่เราซ่อน

กลับกลายเป็นเสียงเรียกที่ดังที่สุด

Becomes the loudest call.

และหมอก็พูดว่า “สุภาพบุรุษ
ไม่จำเป็นต้องให้ใครทวงเงิน”

And the dentist said, “A gentleman
Never needs to be asked to pay.”

But the cost was never money—

แต่ราคานั้นไม่เคยเป็นเรื่องเงินเลย

มันคือสิ่งที่หัวใจต้องแลกออกไป

It was what the heart gave away.

Some things break in silence,

บางสิ่งแตกสลายในความเงียบ

บางสิ่งเจ็บปวดโดยไร้เสียงใด ๆ

Some things hurt without a sound.

And the cost of being gentle

และราคาของการเป็นคนอ่อนโยน

คือความเจ็บที่ยังคงลอยวนไม่จางหาย

Is a pain that lingers around.

The work went on for hours,

การรักษายาวนานหลายชั่วโมง

แสงไฟเหนือศีรษะเย็นเฉียบ

The light above was cold.

He felt a lifetime’s quiet fear

เขาสัมผัสได้ถึงความกลัวเงียบงันตลอดชีวิต

เริ่มคลายตัวลงทีละน้อย

Begin to lose its hold.

But when the final day came,

แต่เมื่อวันสุดท้ายมาถึง

เขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหว

He asked with a trembling voice,

“How much will all this cost me, sir?”

“ทั้งหมดนี้ผมต้องจ่ายเท่าไหร่ครับ?”

ราวกับว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น

As if he had no choice.

The dentist smiled so softly,

หมอยิ้มบางเบาอย่างอ่อนโยน